In mijn deel 1 over het mannetje schreef ik over het vertrek van mannetjes uit de dorpen in ruil voor verstedelijking analoog aan wat Geert Mak zo treffend beschreef. In dit deel borduur ik voort op de toekomst van het mannetje.
Het vertrek van mannetjes houdt ook in dat er minder contact is tussen de mensen. Mensen staan meer los van elkaar, dit ondanks alle online- en social media-middelen die wij tot onze beschikking hebben. Het communiceren gaat steeds meer vanuit de mens als monoloog naar de gemeenschap.
Ik durf dit te beweren omdat we steeds meer persoonlijke content sharen. Sharen in de zin dat we deze content aan een ander ter beschikking stellen en die kan dat dan weer verder communiceren (re-tweeten), aanpassen, jou noemen of reageren. Alleen in dat laatste geval is er sprake van een dialoog, mits de oorspronkelijke zender ook daadwerkelijk reageert.
Uiteraard realiseer ik me dat ik het erg zwart-wit benader, maar dat doe ik om het bruggetje te maken naar het mannetje. Immers, vroeger hadden we de echte mannetjes die bij jou over de vloer kwamen en in feite de twitter van het dorp waren.
De mannetjes kwamen namelijk ook bij jouw buren, en daar weer de buren van, enzovoort. Alles wat het mannetje oppikte deelde hij gevraagd en ongevraagd met jou. Hij was de timeline van het dorp en je stak er altijd iets van op (wat je vervolgens weer deelde met anderen). Daarnaast regelde hij weer dingen voor je en kende genoeg andere mannetjes die ook dingen voor jou konden regelen.
Door de verstedelijking zijn wij de mannetjes met hun netwerk gaan negeren. De wereld werd groter en de grootschaligheid trad in. We schakelden mannetjes van buiten het dorp in. Mannetjes die bij een groot bedrijf werkzaam waren en daardoor vaak goedkoper konden leveren. Met een beetje mazzel kreeg je nog garantie van deze leverancier, maar steeds vaker wordt naar de fabrikant verwezen. Wel zo makkelijk natuurlijk, want die heeft een afterservicedienst en de leverancier hoeft geen onnodig duur personeel aan te houden.
Dat hierdoor de afstand tussen klant en leverancier en zelfs de afstand tussen klant en merk groter wordt is evident. Dat is jammer want merkbinding gaat verloren en niet alleen merkbinding, maar ook klantloyaliteit. Datzelfde geldt ook voor het netwerk. Het netwerk is opgehouden te bestaan omdat het vaak niet in de core van het bedrijf past.
Daarom zie ik een grote hernieuwde rol en dus een grote kans voor de echte mannetjes met een goed netwerk. Als je als ondernemer er in slaagt om weer het mannetje met een goed netwerk van jouw dorp (of buurt) te worden, dan heb je de meest loyale en trouwe klanten. Klanten waar prijs geen issue voor is, want ze kennen je toegevoegde waarde en willen daar bewust voor betalen. Dit ook omdat we inmiddels genoeg ervaring hebben met de 0900-nummers, voorrijdservices en wachttijden van de grote leveranciers. Dus hoe meer de grote merken (en leveranciers) efficiency gaan doorvoeren, hoe meer kansen er voor de echte mannetjes zijn. Paradoxaal, maar waar.
Ondertussen probeer ik trouwens al meer dan een jaar mijn mannetje weer voor wat schilderwerk te strikken. Hij heeft een paar jaar geleden fantastisch werk afgeleverd, maar omdat ik niet de enige ben, is hij al weer jaren volgeboekt. Kijk, je mannetje kan natuurlijk ook overdrijven...
