Het mannetje deel 3

In mijn deel 2 benoemde ik al het netwerk. In mijn ogen is een netwerk de levensader van je onderneming. Immers, als jij een goed netwerk neer kan zetten met andere ondernemers die complementair aan jou zijn, dan krijg je veel recommandatie.

Wat ik in de praktijk zie is dat de ondernemers weinig in een netwerk investeren. De gemiddelde ondernemer werkt wel samen met een ander, maar hoe duurzaam en loyaal is dat?

Een grote kans zie ik dan ook voor ondernemers om assortimenten van elkaar te gaan mixen. Dus neem eens een klein deel van het assortiment van je collega-ondernemer op. Door deze kruisbestuiving lever je extra service aan jouw klant. En omdat jouw collega-ondernemer ook een goede naam heeft, wordt jouw betrouwbaarheid eveneens groter.

Een bezwaar wat ik vaker hoor, is dat er eigenlijk geen ruimte is voor deze uitbreiding. Nou, dat is er wel! Je moet juist je eigen assortiment inkrimpen. Waarom moeten we (bijvoorbeeld) 28 soorten jam hebben? Of moeten we 11 soorten bruin brood hebben?

Dat heb je helemaal niet nodig. Kijk maar eens naar Frankrijk. Daar heb je nog bakkers die 3 typen baguette hebben, 3 vloerbroden, paar gebakjes en taarten. Hebben ze te weinig omzet? Nee, dat hebben ze niet omdat ze een heel smal assortiment hebben met een hele hoge omzetsnelheid per product.

Daar doen ze ook wat voor. Namelijk de hele dag door brood bakken zodat je altijd vers brood heb. Brood wat echt ambachtelijk is en waar je voor om wil rijden. Wel eens de hoeveelheid mensen bij zo’n Franse bakker gezien? Nou dan.

Moeilijk en niet in Nederland mogelijk? Ik denk dat het heel goed mogelijk is. Want schaarste creëert vraag. Stuur dus meer naar de vraag door een beperkter aanbod, maar dan met een aanbod wat premium is. Voor een premium aanbod is altijd vraag en daarom markt.

Combineer dit premium aanbod met een klein deel van je netwerk en je hebt een prachtig gevarieerd assortiment met premium artikelen.

Ik ben ervan overtuigd dat de marge die je eerder maakte minimaal gelijkwaardig is. Waarom? Omdat je:

a.)   Een onderscheidend assortiment hebt waar mensen graag voor willen betalen;

b.)   Je profiteert van recommandatie door je collega’s die een deel van jouw assortiment voeren;

c.)   De consument de kwaliteit herkent en kwaliteit wordt (gelukkig) steeds belangrijker. Kwaliteit betekent hoge binding met jouw bedrijf en dat betekent weer een grotere loyaliteit.

Het mannetje deel 2

In mijn deel 1 over het mannetje schreef ik over het vertrek van mannetjes uit de dorpen in ruil voor verstedelijking analoog aan wat Geert Mak zo treffend beschreef. In dit deel borduur ik voort op de toekomst van het mannetje.

Het vertrek van mannetjes houdt ook in dat er minder contact is tussen de mensen. Mensen staan meer los van elkaar, dit ondanks alle online- en social media-middelen die wij tot onze beschikking hebben. Het communiceren gaat steeds meer vanuit de mens als monoloog naar de gemeenschap.

Ik durf dit te beweren omdat we steeds meer persoonlijke content sharen. Sharen in de zin dat we deze content aan een ander ter beschikking stellen en die kan dat dan weer verder communiceren (re-tweeten), aanpassen, jou noemen of reageren. Alleen in dat laatste geval is er sprake van een dialoog, mits de oorspronkelijke zender ook daadwerkelijk reageert.

Uiteraard realiseer ik me dat ik het erg zwart-wit benader, maar dat doe ik om het bruggetje te maken naar het mannetje. Immers, vroeger hadden we de echte mannetjes die bij jou over de vloer kwamen en in feite de twitter van het dorp waren.

De mannetjes kwamen namelijk ook bij jouw buren, en daar weer de buren van, enzovoort. Alles wat het mannetje oppikte deelde hij gevraagd en ongevraagd met jou. Hij was de timeline van het dorp en je stak er altijd iets van op (wat je vervolgens weer deelde met anderen). Daarnaast regelde hij weer dingen voor je en kende genoeg andere mannetjes die ook dingen voor jou konden regelen.

Door de verstedelijking zijn wij de mannetjes met hun netwerk gaan negeren. De wereld werd groter en de grootschaligheid trad in. We schakelden mannetjes van buiten het dorp in. Mannetjes die bij een groot bedrijf werkzaam waren en daardoor vaak goedkoper konden leveren. Met een beetje mazzel kreeg je nog garantie van deze leverancier, maar steeds vaker wordt naar de fabrikant verwezen. Wel zo makkelijk natuurlijk, want die heeft een afterservicedienst en de leverancier hoeft geen onnodig duur personeel aan te houden.

Dat hierdoor de afstand tussen klant en leverancier en zelfs de afstand tussen klant en merk groter wordt is evident. Dat is jammer want merkbinding gaat verloren en niet alleen merkbinding, maar ook klantloyaliteit. Datzelfde geldt ook voor het netwerk. Het netwerk is opgehouden te bestaan omdat het vaak niet in de core van het bedrijf past.

Daarom zie ik een grote hernieuwde rol en dus een grote kans voor de echte mannetjes met een goed netwerk. Als je als ondernemer er in slaagt om weer het mannetje met een goed netwerk van jouw dorp (of buurt) te worden, dan heb je de meest loyale en trouwe klanten. Klanten waar prijs geen issue voor is, want ze kennen je toegevoegde waarde en willen daar bewust voor betalen. Dit ook omdat we inmiddels genoeg ervaring hebben met de 0900-nummers, voorrijdservices en wachttijden van de grote leveranciers. Dus hoe meer de grote merken (en leveranciers) efficiency gaan doorvoeren, hoe meer kansen er voor de echte mannetjes zijn. Paradoxaal, maar waar.

Ondertussen probeer ik trouwens al meer dan een jaar mijn mannetje weer voor wat schilderwerk te strikken. Hij heeft een paar jaar geleden fantastisch werk afgeleverd, maar omdat ik niet de enige ben, is hij al weer jaren volgeboekt. Kijk, je mannetje kan natuurlijk ook overdrijven...

Waar is mijn mannetje

Vroeger had iedereen een mannetje. Een mannetje die iedereen kende en iedereen kende dit mannetje.
Als je iets nodig had, dan ging je naar je mannetje en als je geen mannetje had, dan vroeg je je buren of zij een mannetje kennen.

Sinds "God uit verdween uit Jorwerd", zijn de mannetjes ook verdwenen. Geert Mak beschrijft dit namelijk erg mooi hoe de dorpen langzaam aan leeg lopen door de trek naar de steden. Met deze trek verdwijnt de kleine middenstander en verdwijnt de sociale cohesie.

De sociale cohesie wordt ingeruild voor een virtuele sociale cohesie. We gaan social media ontdekken en via online komen de mannetjes en de kleine middenstanders virtueel weer terug.

Op zich is dat natuurlijk een erg goede zaak. Maar wat als ik nu behoefte heb aan een echt mannetje? Aan een mannetje wat me echt kan helpen zonder eerst 4 fora af te moeten struinen en na dito aantal wachtwoorden aangemaakt te hebben door een postmaster afgesnauwd te worden?

Dan merk ik dat er weer behoefte aan verbinding en binding is. Dan ga ik weer naar buiten en vraag ik de buren naar "een mannetje". Een mannetje wat hopelijk ook mijn mannetje wil worden. Helaas haal ik "God niet meer naar Jorwerd", maar hoop ik dat ik een klein beetje bijgedragen heb aan een wereld waar  menselijk contact en hulp er weer toe doet.